چرا زندگی بدون فرزند؟

در این مقاله قصد ما صحبت درباره زندگی بدون فرزند است و اینکه چرا برخی از زوج ها زندگی بدون فرزند را انتخاب می کنند. پس از ازدواج هر زوجی با هر شرایطی، معمولا تعداد زیادی از اطرافیانشان آن ها را به بچه دار شدن تشویق و ترغیب می کنند و بعضاً هدف از ازدواج را بچه داری می دانند و تا زمانی که این زوج اقدام به بچه داری نکنند؛ حتی ممکن است مورد سرزنش قرار بگیرند.

به راستی چه دلیل یا دلایلی باعث می شود که زن و شوهر زندگی بدون فرزند را ترجیح دهند. باید گفت که در ایران و برخی کشورهای دیگر مانند آمریکا رشد جمعیت روند نزولی به خود گرفته است. به خصوص در ایران که این موضوع خیلی واضح خود را نشان می دهد و میانگین تولد، کمتر از سطح جانشینی است. در ادامه مقاله به دلایلی که زوجین تصمیم می گیرند که صاحب فرزند نشوند را ذکر خواهیم کرد.

دلایلی برای انتخاب زندگی بدون فرزند

اکثر اوقات با دیدن زوج هایی که بچه دار نمی شوند، فکر اینکه آن ها توانایی پذیرش مسئولیت را ندارند در ذهن اطرافیان نقش می بندد. اینکه ممکن است برخی افراد به دلیل مشکلات روحی و ذهنی مانند اعتیاد، افسردگی و اختلال روانی و غیره شرایط بچه دار شدن را ندارند، موضوعی غیر قابل انکار است. اما همه اینطور نیستند و برخی با وجود داشتن وضع مالی خوب و شرایط روحی سالم و غیره، باز هم گزینه زندگی بدون فرزند را انتخاب می کنند. برای پی بردن به دلایل عمده این قضیه به موارد زیر توجه کنید:

نمی خواهند زیر بار مسئولیت بزرگ کردن فرزند بروند

بچه دار شدن و بزرگ کردن او، به خصوص در سال های اول زندگی، مسئولیت هایی مانند شب بیدار ماندن، مراقبت دائم از بچه، غذا دادن و پوشک عوض کردن و خیلی کارهای دیگر را دارد. برخی از زن و شوهرها ترجیح می دهند به جای انجام این کارها انرژی و زمانش را صرف خودشان کنند و مثلا در کارشان پیشرفت کنند، بدون دغدغه به مسافرت بروند و تفریحات خود را دنبال کنند.

این زوج ها به جای عبارت بی فرزند یا Childless ترجیح می دهند که آن ها را آزاد از قید فرزند یا Childfree خطاب کنند. شاید به این دلیل که کمتر مورد قضاوت واقع شوند و بار معنایی اصطلاح دوم را بیشتر دوست دارند.

فراموش نکنیم که این تصمیم را زوج در کمال صحت عقل و آگاهی گرفته اند و موضوعی کاملا شخصی است. حتی اگر مشکلاتی را به همراه داشته باشد و کاری نادرست باشد، به خودشان مربوط است و ربطی به اطرافیان ندارد و نباید دخالتی صورت بگیرد.

مشکلات اجتماعی آن ها را نگران کرده است

عقیده برخی از زوجین این است که در این دنیای پر از مشکل و روبه زوال به دنیا آوردن یک فرد کاری اشتباه است. آن ها با نگاه به بالا رفتن جمعیت دنیا و مشکلات کمبود غذا و آب، افزایش سریع تعداد افراد مستمند و کودکان کار و همچنین نگاه به وضعیت اخلاقی جامعه این تصمیم را می گیرند. در واقع آن ها نمی خواهند برای غریزه خود کودکی را وارد دنیا کنند که امکان رشد و بالندگی و سلامت او وجود نداشته باشد.

تمام موارد گفته شده جز حقایق جامعه و دنیا است و این تصمیم زوج ها بر اساس تفکرشان است و باز هم دیگران این حق را ندارند که در تصمیم آن ها دخالت کنند. بحث و گفت و گو در این باب باید به صورت علمی و درست و توسط افراد متخصص و به دور از احساسات باشد.

وظایف مردان در زندگی مشترک

نقش و جایگاه زنان در جامعه تغییر کرده است

در گذشته تنها وظیفه زن و تنها کاری که خودش و اطرافیان فکر می کردند توانایی آن را دارد، به دنیا آوردن فرزند و بزرگ کردن آن بود. در واقع زن ها از دیگر ابعاد زندگی مانند کار کردن و درس خواندن و خیلی مسائل دیگر محروم بودند و مجبور بودن در خانه بمانند.

امروزه دیگر زندگی به نحو دیگری است و زنان پا به پای مردان و در مواردی حتی جلوتر، درس می خوانند و کار می کنند. پس زمان زیادی برای ماندن در خانه و پروش فرزند ندارد. از آنجایی که این مسئولیت اگر بخواهد به درستی اجرا شود و پرورش فرزند به طور صحیح صورت گیرد، نقش مادر بسیار مهم و پررنگ است و به هیچ وجه قابل چشم پوشی نیست. پس زوجین تصمیم می گیرند و یا مجبورند که زندگی بدون فرزند را انتخاب کنند.

گرفتاری های خانواده های دیگر و معضلاتشان با فرزندانشان را می بینند

برخی از زوجین ادعا می کنند که نظرشان در مورد کانون خانواده با آنچه در واقعیت می بینند؛ متفاوت است. این باعث شده است که عقب بکشند و زندگی بدون فرزند را انتخاب کنند. آن ها خانواده را جمعی از افراد صمیمی و شادمان معرفی می کنند و در همه چیز با هم هماهنگ هستند و مشکلی ندارند. اما در واقعیت دیده می شود که فرزندان و والدین، به خصوص زمانی که کمی بزرگ می شوند، گرفتار معضلات و مشکلاتی می شوند.

آن ها می بینند که والدین بسیار تحت فشار و تنش هستند و این مسئله آن ها را می ترساند. البته این موضوع خیلی هم اشتباه نیست و برخی از تحقیقات نشان داده است که پدر و مادر در مقایسه با سایر افراد جامعه بیشتر تحت فشار روحی هستند.

می خواهند تمام وقت و عاطفه شان را نثار همسرشان کنند

عقاید افراد از ازدواج متفاوت است. اکثر افراد ازدواج می کنند تا عشق و علاقه خود را در نقش مادر و پدر به بچه انتقال دهند و فرزند را دلیلی برای بروز احساسات خود می دانند. در مقابل برخی افراد قصد دارند تمام انرژی، زمان و عشق خود را نثار طرف مقابلشان کنند. این افراد فرزند را مانعی می دانند که آن ها را از همسرشان دور می کند و نمی توانند آن طور که باید به او برسند. در واقع این افراد با وجود بچه احساس خطر می کنند و ترجیح می دهند زندگی بدون فرزند را انتخاب کنند.

وضیت مالی نامناسبی دارند

امروزه هم وضعیت اقتصادی برای همه افراد جامعه سخت شده است و هم توقع والدین و فرزندان خیلی بالا رفته و این باعث شده است که خیلی از زوج ها بچه دار شدن را به تعویق بیندازند و یا کلا منصرف شوند. در گذشته عقیده بر این بود که کودک روزیش را با خودش می آورد و این باور زندگی را آسان می کرد. اما اکنون می بینیم که فراهم نکردن خیلی چیزهای مادی در زندگی برای فرزندان، باعث ایجاد معضلات و تنش در خانواده می شود.

بنابراین، زن و شوهر ها ترجیح می دهند وضعیت را برای خود سخت تر نکنند. این مورد برای انتخاب زندگی بدون فرزند آمار بالایی را به خود اختصاص می دهد و اکثرا در والدین تحصیل کرده و آگاه دیده می شود.

سندرم تک فرزندی

نکته :

تصمیم گیری برای بچه دار شدن در زنان و مردان متفاوت است. مردان بیشتر اهداف و عقاید شخصی خود را در نظر می گیرند و اینکه بچه چه تغییری در زندگی او ایجاد می کند، از چه چیزهایی باید بگذرند و چه مسئولیت هایی را باید بپذیرند. زنان اما، بیشتر دیگران را در نظر می‌گیرند تا خودشان را و ترجیح می‌دهند با مشورت با شریک زندگی ‌شان راجع به بچه دار شدن تصمیم بگیرند، که معمولا تنهایی تصمیم نمی گیرند.

نتیجه گیری

آنچه در مقاله گفته شد از مهم ترین و عمده ترین دلایل زندگی بدون فرزند بود. باید دقت کنید که هیچ کدام از موارد کاملا درست و کاملا غلط نیستند و فرد با توجه به شرایط زندگی و روحیات خود تصمیم می گیرد. هر کدام از موارد بدون شک مخالفان سرسختی، به خصوص از سمت افراد مسن دارند که نمی توان گفت بی راه هستند.

تنها نکته ای که وجود دارد این است که اجازه بدهیم خود زن و شوهر برای این موضوع تصمیم بگیرند و با دخالت های بی جا آرامش را از آن ها برای چنین تصمیم مهمی نگیریم. زیرا اولاً کسی که وارد زندگی مشترک شده است؛ بچه نیست و عاقلانه تصمیم می گیرد. ثانیاً هیچ کس جز زن و شوهر از شرایط زندگی و بستری که فرزند قرار است در آن رشد کند خبر ندارد. امیدوارم مطالب گفته شده برای شما کاربران عزیز مفید و موثر بوده باشد.