پس از بیماری آلزایمر، یکی از رایج ترین بیماری های پیش رونده اعصاب، پارکینسون است که به دلیل منهدم شدن سلول های مغزی که وظیفه تولید دوپامین را دارند به وجود می آید. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که می تواند پیام های مغز را به سایر عضلات موجود در بدن برساند و منجر به کنترل حرکت بدن گردد. به شکل کلی می توان گفت که بیماری پارکینسون یکی از بیماری های نورولوژیک است که فرد مبتلا، به شکل تدریجی توانایی های بدن خود را از دست می دهد و در صورتی که درمان نشود؛ به مرور بر شدت علائم آن افزوده می شود.
اپیدمی پارکینسون به چه معناست؟
بیماری Parkinson`s Disease در ابتدا به واسطه‌ی یک پزشک و دانشمند اهل بریتانیا با نام جیمز پارکینسون کشف شد. در واقع دکتر جیمز پارکینسون، در ابتدا این بیماری را فلج لرزان نامید. اما همه افرادی که به این بیماری مبتلا بودند، دچار لرزش نمی شدند. سیر این بیماری تدریجی بوده و نهایتا منجر به کاهش تدریجی عملکرد بیماران خواهد شد.
در واقع مغز را می توان قسمتی از سیستم عصبی در نظر داشت که خود از چند بخش متفاوت تشکیل شده است. در قسمت پایینی آن، بخشی وجود دارد که با نام ساقه مغز شناخته می شود که خود در برگیرنده مغز میانی، پل مغزی و بصل النخاع است. در این بخش منطقه کوچکی با نام ماده جسم سیاه وجود دارد که می تواند حرکات بدن را تنظیم کند. با ابتلا به بیماری پارکینسون سلول ها در جسم سیاه، با توقف تولید دوپامین ارتباط سیستم های عصبی را مختل می کنند. با این کار، مغز پیام های لازم را دریافت نکرده و موجب اختلال در کنترل عضلات می شود.
بر این اساس ممکن است، افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند با اختلالات حرکتی همچون پوشیدن تن پوش، نوشتن، پلک زدن، کار کردن و … مواجه شوند. این بیماری به دلیل پیشرونده بودنش، در طول زمان نیز ادامه خواهد داشت. علائم این بیماری در ابتدا ممکن است خفیف باشد؛ اما پس از مدتی با نادیده گرفته شدن آن، تشدید شود.
علائم بیماری پارکینسون
بیماری ها هر کدام علائم بالینی دارند که می تواند بیانگر ابتلا به اختلال در بخشی از بدن باشد. در صورتی که شخص 2 یا چند نشانه از این علائم را داشته باشد، می توان گفت که مبتلا به پارکینسون بوده و می بایست مورد بررسی قرار گیرد. مگر در صورتی که علائم دیگری نیز وجود داشته باشد که بیانگر بروز بیماری های دیگر شود. از جمله نشانه های بیماری پارکینسون شامل:
- ترمور (لرزش هنگام استراحت)
- کندی در حرکت
- رژیدیتی (سفتی و خشکی اندام)
- بی قراری در خواب
- خستگی بدن در طول روز
- لکنت زبان
- دشواری در بلع
- مشکلات حافظه (زوال عقل، گیجی)
- پوست چرب
- یبوست
علت ابتلا به بیماری پارکینسون
جالب است بدانید که دلایل ابتلا به این بیماری تا کنون ناشناخته مانده است. اما طی سال های گذشته با توجه به تحقیقات گسترده ای که در این زمینه انجام شد، مواردی همچون ژنتیک، عوامل محیطی و عادات غذایی را اصلی ترین دلایل ابتلا به بیماری پارکینسون می دانند. طی این تحقیقات، مشخص شد که جهش های ژنتیکی خاص، می تواند منجر به ابتلای فرد به این بیماری گردد. توجه داشته باشید که استفاده از حشره کش ها می تواند خطر ابتلا به این بیماری را در افراد مستعد دریافت آن، افزایش دهد.
علاوه بر آن، افرادی که به دیابت نوع 2 مبتلا هستند؛ بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. طی تحقیقاتی که در مورد خوراکی ها صورت گرفته، اینگونه عنوان شد که مصرف بالای چربی های حیوانی می تواند خطر ابتلا به پارکینسون را در افراد، بالاتر ببرد. بنابراین رژیم غذایی مدیترانه ای که شامل استفاده از آجیل، حبوبات، سبزیجات و میوه است این امکان را کاهش خواهد داد.
رژیم غذایی mind را بشناسید
عوامل خطر آفرین در پارکینسون
- سن: ابتلا به این بیماری در نوجوانان و جوانان به ندرت دیده می شود. چرا که ابتلا به این بیماری معمولا در میانسالی بوده و در پیری به اوج خود می رسد. در حقیقت همانگونه که در ابتدا گفته شد، با افزایش سن خطر ابتلا به این بیماری نیز بالاتر می رود. طی تحقیقات صورت گرفته، معمولا افرادی که بیش از 60 سال عمر دارند، به این بیماری مبتلا خواهند شد.
- وراثت: در صورتی که خانواده و بستگان نزدیک به این بیماری مبتلا باشند، این احتمال بسیار زیاد است که فرد مورد نظر نیز به این بیماری دچار شود.
- جنسیت: جالب است بدانید که این بیماری در مردان شایع تر از زنان است.
- قرار گرفتن در معرض سموم: توجه داشته باشید که قرار گرفتن در معرض سموم مختلفی، همچون علف کش، حشره کش و دفع آفات می تواند خطر ابتلا به این بیماری را در فرد مذکور بالاتر ببرد.
درمان بیماری پارکینسون
این بیماری در دسته اختلالاتی است که تا کنون با توجه به تحقیقات و آزمایشات گسترده ای که در این زمینه صورت گرفته است؛ درمان قطعی برای آن کشف نشده است. با این حال، دارو های تجویزی توسط پزشک می تواند به صورت چشمگیری بیماری پارکینسون را کنترل کند. در مواردی نیز بسته به وخیم بودن اوضاع ممکن است پزشک عمل جراحی را برای درمان آن پیشنهاد بدهد. تا کنون راه های متعددی برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری در دستور کار قرار گرفته که از جمله آن شامل:
سبک زندگی و درمان خانگی
برخی از تغییرات در زندگی می تواند در جلوگیری از پیشرفت این بیماری در افراد مبتلا به پارکینسون کمک شایانی کند که از جمله آن شامل تغذیه سالم (استفاده از اسید های چرب امگا3)، ورزش (منجر به بهبود تعادل در افراد مبتلا به بیماری می شود)، پیشگیری از زمین خوردن (عدم تعادل) و مراجعه به متخصص کار درمانی (برای سهولت در انجام فعالیت های روزانه) خواهد بود.
ورود آلزایمر را ممنوع کنید
بهره گیری از داروها
استفاده از دارو هایی که متخصصان در این زمینه تجویز می کنند، می تواند منجر به افزایش سطح دوپامین در مغز شده و نهایتا مشکلات و علائم این بیماری را کاهش دهد. کاربی دوپا – لوودوپا یکی از موثرترین داروهای مورد استفاده در این بیماری است که به مغز منتقل و تبدیل به دوپامین خواهد شد.
درمان جایگزین
برخی از روش های درمانی همچون ماساژ، مدیتیشن، یوگا و … می تواند منجر به کاهش علائم این بیماری در افراد مبتلا به پارکینسون باشد.
روش های جراحی
در این روش می بایست تحریک عمیق مغزی صورت گیرد؛ تا علائم این بیماری را کاهش دهد. شایان ذکر است که جراحی در این روش درمانی ممکن است با خطراتی از جمله عفونت، سکته و خونریزی مغزی نیز همراه باشد. از این رو جراحی به عنوان آخرین روش درمان مورد استفاده قرار می گیرد.
نتیجه گیری
شایان ذکر است که با گذشت زمان و بهره گیری از داروها، ممکن است بدن بیمار به دارو جواب نداده و اثرات آن در طی مدت چند سال، با کاهش رو به رو شود. در نتیجه بهتر است که پیش از تشدید این بیماری، به فکر درمان و جلوگیری از پیشرفت آن در بدن باشید. نهایتا از ورزش کردن غافل نشوید. چرا که حرکات ورزشی می تواند قدرت عضلات، انعطاف پذیری و تعادل شما را افزایش دهد. زندگی با بیماری، ممکن است دشوار باشد و علائمی همچون افسردگی و عصبانیت، در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون و سایر بیماری ها طبیعی باشد. بنابراین بهتر است با مقابله و پشتیبانی، علائم آن را در بیمار کاهش دهید.
دیدگاهتان را بنویسید