رحم عضوی است برای تولید مثل، زایمان و برای عادت ماهانه لازم است وجود داشته باشد. بنابراین با برداشتن رحم آن خانم دیگر حامله و پریود نمی‌شود و عادت ماهانه‌اش قطع می‌شود.
تخمدان اهمیت ویژه ای دارد. تخمدان، هورمون‌های زنانه برای بیمار تولید می‌کند بنابراین اگر با برداشتن رحم و نگه داشتن تخمدان، بیمار هورمون‌های زنانه و سیستم بدنی‌اش مانند قبل برایش باقی می‌ماند، میل جنسی‌اش تغییر نمی‌کند، یائسه نمی‌شود و حالت گر گرفتگی ندارد.
جراحی برداشتن رحم زنان چیست؟
جراحی هیسترکتومی یا برداشتن رحم ، عملی ست که در آن رحم زنان برداشته می‌شود. رحم مکانی است که در هنگام بارداری جنین در آن رشد می‌کند. در طی این جراحی، کل رحم برداشته می‌شود. پس از برداشتن رحم ، دیگر چرخه قاعدگی نخواهید نداشت و هم‌چنین نمی‌توانید باردار شوید.
عمل برداشتن رحم در شرایط زیر توصیه می‌گردد:
سرطان رحم، سرطان دهانه رحم یا تخمدان
درد مزمن لگن
خونریزی شدید و غیرقابل کنترل واژن
بیماری التهابی لگن که یکی از عفونت‌های جدی اندام‌های تناسلی است.
فیبروم رحمی که به تومورهای خوش‌خیم رشد کرده در رحم گفته می‌شود.
ادنومیوز: عارضه‌ای که در اثر آن پوشش داخلی رحم در عضله‌های رحم رشد می‌کند.
افتادگی رحم که به پایین افتادن رحم در دهانه رحم و بیرون زدگی آن از واژن گفته می‌شود.
اندومتریوز: اختلالی که در اثر آن پوشش داخلی رحم داخل حفره رحم رشد می‌کند و درد و خونریزی را به دنبال دارد.
اگر مشکل کنترل مثانه دارید، بخوانید، بهترین راهنما و مقاله برای افرادی که با این مشکل مواجه هستند.
علل برداشتن رحم
علل برداشتن رحم ، خونریزی‌های غیر قابل کنترل با دارو است.
تغییرات سلولی که در بافت بدن ایجاد می‌شود، برای مثال در سرطان رحم یا ضایعات پیش سرطانی داخل رحم یا تغییراتی در بافت عضلانی ایجاد می‌شود، مانند فیبروم‌های بزرگ رحمی که باعث می‌شود متخصص زنان منجر به برداشتن رحم شود.
انواع برداشتن رحم
بسته به دلیل رحم‌برداری، جراح ممکن است همه رحم یا بخشی از آن را بردارد. بیماران و پزشکان گاه اصطلاحات مربوط به این عمل را نحوی غیردقیق به کار می‌برند، بنابراین باید روشن شود آیا در جریان عمل برداشتن رحم ، گردن یا دهانه رحم و یا تخمدان‌ها هم برداشته می‌شوند یا خیر؟
رحم‌برداری نیمه‌کامل یا فوق‌‌دهانه‌ای: در این نوع رحم‌برداری، جراح تنها بخش بالایی رحم را برمی‌دارد و گردن یا دهانه رحم را به جای می‌گذارد.
رحم‌برداری کامل: در این نوع از برداشتن رحم ، کل رحم و دهانه رحم برداشته می‌شود.
رحم برداری رادیکال: جراح در این نوع رحم‌برداری همه رحم و بافت‌های طرفین رحم و دهانه رحم و بخش بالایی واژن را خارج می‌کند. رحم‌برداری رادیکال، معمولا تنها هنگامی انجام می‌شود که سرطان وجود داشته باشد. در رحم‌برداری رادیکال، ممکن است تخمدان‌ها نیز هم برداشته شود.
تکنیک‌های جراحی مختلف برای برداشتن رحم چیست؟
رحم‌برداری ممکن است با تکنیک‌های مختلفی انجام شود.
برداشتن رحم از راه شکم، یک عمل جراحی باز است. این نوع رحم‌برداری شایع‌ترین نوع این عمل است و 70 درصد موارد را شامل می‌شود.
جراح برای انجام این عمل یک برش 12 تا 17 سانتی‌متری عمودی یا افقی روی شکم ایجاد می‌کند. سپس جراح رحم را از طریق این برش، رحم را خارج می‌کند.
پس از انجام این عمل زن بیش از سه روز در بیمارستان بستری می‌شود. هم‌چنین پس از بهبودی جوشگاه زخم قابل مشاهده‌ای در محل برش جراحی روی شکم باقی می‌ماند.
برداشتن رحم با کمترین دردسر
امروزه روش‌های متعدد رحم‌برداری با کمترین تهاجم معمول شده است، که در آن‌ها از برش‌های کوچک‌تری استفاده می‌شود:
رحم‌برداری از راه واژن: جراح در این روش با برش دادن از درون واژن به رحم دسترسی پیدا می‌کند و آن را خارج می‌کند. برش جراحی در داخل بدن است، بنابراین جوشگاه زخم قابل مشاهده‌ای وجود نخواهد داشت.
رحم‌برداری با لاپاراسکوپی: این جراحی با استفاده از لاپاراسکوپ، یک لوله باریک که دوربین نورانی بر سر آن قرار دارد، و ابزارهای جراحی از طریق برش‌های کوچک بر روی شکم به درون بدن فرستاده می‌شود، انجام می‌شود. جراح با مشاهده تصویر درون بدن بر روی یک صفحه ویدئویی عمل جراحی را از خارج بدن انجام می‌دهد.
رحم‌برداری با لاپاراسکوپی به کمک روبات: این عمل مشابه برداشتن رحم با لاپاراسکوپی است، به جز اینکه جراح در حین انجام عمل یک سیستم روباتی پیچیده دارای ابزارهای جراحی را از بیرون بدن هدایت می‌کند. تکنولوژی پیشرفته به جراح امکان می‌دهد که جراح حرکات طبیعی مچ استفاده کند و جریان عمل را روی یک صفحه نمایش سه‌بعدی ببیند.
استفاده از روش‌هایی با کمترین تهاجم در مقایسه با برداشتن رحم باز از راه شکم دارای مزایایی است. این روش‌های کمتر تهاجمی درد و جوشگاه زخم کم‌تری ایجاد می‌کنند و خطر عفونت به دنبال آن‌ها کمتر است.
زنانی که با روش‌های کمتر تهاجمی رحم‌برداری می‌شوند، می‌توانند پس از 3 تا 4 هفته به زندگی عادی بازگردند، در حالی‌که در برداشتن رحم باز، زمان نقاهت چهار تا شش هفته است. هزینه‌های عمل‌های کمتر تهاجمی نیز از هزینه‌های عمل باز کمتر است. هم‌چنین خطر فتق‌ها در محل برش جراحی در این روش‌ها کمتر خواهد بود.
مقاله درمورد یائسگی زنان بیشتر بدانید! را در مجله زیبایی روژه بخوانید.
البته هر زنی نامزد مناسب انجام برداشتن رحم با روش‌های جدید نیست. وجود جوشگاه‌های عمل‌های قبلی، چاقی و وضعیت کلی سلامت فرد، در انتخاب یا عدم انتخاب این نوع عمل‌ها موثرند. در مورد اینکه آیا برداشتن رحم با این شیوه‌ها برای شما مناسب است، باید با پزشک زنان مشورت کنید.
خطرات برداشتن رحم چیست؟
برداشتن رحم یک عمل جراحی کم‌خطر است. اغلب زنانی که رحم‌برداری می‌شوند پس از جراحی دچار مشکل یا عارضه جدی نخواهند شد. اما این جراحی نیز مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است در اقلیتی از زنان عوارضی به دنبال داشته باشد. از جمله این عوارض می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بی‌اختیاری ادراری
- پرولاپس واژن (بیرون‌زدگی واژن از بدن)
- ایجاد فیستول (ارتباط غیرطبیعی میان واژن و مثانه)
- درد مزمن
- سایر خطرات رحم‌برداری شامل عفونت در محل زخم‌ها و ایجاد لخته خون است، که شایع نیستند.
دوره نقاهت بعد از عمل برداشتن رحم
- برای جراحی معمولا، بیمار شب قبل از عمل در بیمارستان بستری می‌شود .
- یک سری از داروها به بیمار داده می‌شود
- بیمار بعد از عمل لازم است یک شب در بیمارستان بماند
- در بیمارانی که مشکل خاصی ندارند می‌توانند بعد از عمل مرخص شوند
- بیمار نباید تا 2 ماه رابطه‌ی جنسی داشته باشد
- بعد از 2 ماه بیمار معاینه می‌شود و در صورتی که مشکلی نداشته باشد، به بیمار اجازه رابطه جنسی داده می‌شود.
- در دو ماه اول انجام کارهای سنگین ممنوعیت دارد و باید مراقب خودتان باشید.
- فعالیت‌های سنگین انجام ندهید.
نتیجه گیری
معمولا پس از برداشتن رحم توصیه می‌شود تا شش هفته از آمیزش و برداشتن اشیای سنگین خودداری کنید. با این که این جراحی تقریبا کم خطر است، اما دوران نقاهت حساسی دارد و بیمار ملزم به استراحت خواهد بود.
دیدگاهتان را بنویسید