دلایل اصلی مهد کودک نرفتن کودکان

 وقتی فرزندتان به مهد کودک نمی رود چه باید کرد؟

بیشتر کودکان مشتاق رفتن به مدرسه یا مهد کودک هستند.  اما برای بعضی از بچه ها، تمام فعالیت های مهد کودک جذابیت ندارد.

به طور کلی، بچه ها دوست دارند با دوستان خود در مدرسه یا مهد وقت بگذرانند. با این حال از طرفی، بچه هایی هستند که از رفتن به مهد کودک می ترسند.  برای این بچه ها، رفتن به مهد کودک ممکن است آنقدر استرس زا باشد که در روزهایی که قرار است به مهد بروند پرخاشگر و عصبی تر باشند. حتی ممکن است در این روزها با علائمی مانند سردرد، معده درد یا حتی درد قفسه سینه مواجه شوند.

چه فرزند شما پنج ساله باشد و چه 15 ساله، احتمالاً لحظاتی را داشته است که نمی خواسته به مهد یا مدرسه برود. از اضطراب و خستگی گرفته تا نگرانی از دست دادن سرگرمی های موجود در خانه. در بیشتر موارد این یک واکنش طبیعی است. گاهی اوقات، کودکان به روزهایی برای آرامش روانی نیز نیاز دارند. اما اگر فرزند شما مدام از مهدکودک دوری می کند، ممکن است مشکل بزرگتری داشته باشد. اجتناب و یا امتناع از رفتن به مهد می تواند نشانه ای از مسائل اجتماعی، عاطفی و مسائل رشدی باشد.

خبر خوب این است که راه‌ هایی برای حمایت از فرزندتان و بازگرداندن او به مسیر اصلی وجود دارد.  این استراتژی ها به شما کمک می کند تا فرزندتان را در مهدکودک نگه دارید.

اما قبل از اینکه راه‌ هایی را که شما به‌عنوان والدین می‌توانید برای رفتن فرزندتان به مهدکودک به کار ببرید، بشناسیم، به سراغ دلایل رایجی می رویم که معمولا در تمام کودکانی که از رفتن به مهد کود امتناع می کنند، مشترک است.

علل شایع مهد کودک نرفتن بچه ها

 در سراسر جهان، محرک‌ های ساده و قابل شناسایی برای امتناع کودک از رفتن به مهد کودک وجود دارد.  برخی از این محرک های رایج عبارتند از قلدری و رفتار خشونت آمیز بچه ها در مهد، تجربه ی مرگ اعضای خانواده، نقل مکان به محله ی جدید، ماندن در خانه برای مدت طولانی و غیره. اغلب این محرک ها دلیل اصلی تمایل نداشتن بچه ها برای رفتن به مهد کودک است.

علائم و نشانه های امتناع از رفتن به مهدکودک

علاوه بر عصبانیت در روزهای مهد کودک و گریه کردن در زمان رفتن به مهد، همانطور که قبلا ذکر شد، ممکن است بهانه های مبهمی مانند موارد زیر را در آن ها شاهد باشید:

• سردرد
• درد پا
• حالت تهوع
• درد قفسه سینه
• سرگیجه

ممکن است این موارد واقعا برای آن ها به وجود بیاید و ناشی از استرس آن ها برای رفتن به مهد باشد، گاهی هم کودکان از بیان این موارد به عنوان بهانه هایی برای فرار از مهد استفاده می کنند. در هر دو صورت اگر کودک بدانید به مهد نمی رود و امروز را در خانه خواهد ماند این علایم در او بهبود می یابند.

روش های برخورد با کودک وقتی از رفتن به مهد امتناع می کند

اجبار و اصرار هرگز در تربیت کودک و برخورد با مسائل مربوط به کودک پاسخ مناسبی نخواهد داد و همیشه اوضاع را بدتر خواهد کرد. اگر کودک شما از رفتن به مهد فرار می کند یا به هر دلیلی علاقه ای به مهدکودک رفتن نشان نمی دهد، به جای به زور فرستادن او به مهد، می بایست دلیل و ریشه ی این عدم تمایل را در او پیدا کنید.

بعضی از کودکان قادر به توضیح و توصیف شرایط و عوامل آزاردهنده نیستند، در این صورت کار شما کمی سخت تر خواهد شد. ساده ترین موارد می تواند وجود یک عامل آزاردهنده در مهد کودک فعلی یا رفتار نادرست مربیان باشد، اما معمولا دلیل اصلی امتناع کودک از رفتن به مهد پیچیده تر از این هاست.

مهم ترین نکته در این شرایط حفظ آرامش شما، ایجاد حس امنیت برای کودک و حمایت از او تا زمان درست شدن اوضاع است.

در ادامه برخی راهکارهای مفید برای حل این مشکل ارائه شده است.

* صحبت کردن با کودک

با فرزندتان در مورد آنچه که او را آزار می دهد صحبت کنید. از او بخواهید برای شما توضیح دهد چه چیز این ماجرا او را آزار می دهد؟ مراقب باشید اگر به نظر می رسد که مکالمه نتیجه ای ندارد و کودک تمایلی به ادامه ی آن ندارد پافشاری نکنید و مکالمه را به اجبار به او تحمیل نکنید.

برخی از بچه ها ممکن است نتوانند آنچه را که با آنها می گذرد توصیف کنند. با این حال، هدف این است که به او بفهمانید که می تواند بر این مشکل غلبه کند و شما در کنارش خواهید بود تا به او کمک کنید از آن عبور کند.

  * ماندن در خانه را خیلی سرگرم کننده و جذاب نکنید

به او بفهمانید که اگر واقعاً مریض است باید به پزشک مراجعه کند، در رختخواب بماند و استراحت کند، تلویزیون یا بازی ویدیویی در مواقع بیماری ممنوع است.

* فضای یادگیری و آموزش در خانه ایجاد کنید

اگر او در نهایت در خانه ماند و می ‌دانید که بیمار نیست، او را مجبور کنید کتاب‌ هایش را بخواند، درس بخواند، پشت میز بنشیند و غیره. هدف تنبیه کودک نیست، با این کار قصد داریم محیط مهد کودک را لذت بخش تر از در خانه ماندن نشان دهیم.

* علل فیزیکی را بررسی کنید

اگر کودک شما مرتباً از علائم جسمی، مانند مواردی که در بالا توضیح داده شد، شکایت دارد، او را به متخصص اطفال ببرید و در مورد سلامتی او اطمینان حاصل کنید.

* اضطراب جدایی

اجتناب از رفتن به مهد کودک می تواند ناشی از عوامل متعددی از جمله تفاوت های یادگیری، مسائل اجتماعی و عاطفی و یا اضطراب جدایی باشد. و علت هر چه باشد، فرزند شما باید دیده و شنیده شود.  نگرانی ها و شکایات آنها باید جدی گرفته شود. اگر کودک شما هنگام رفتن به مهد یا حتی هگام صحبت در مورد مهد کودک رفتن بیش از حد مضطرب و نگران می شود، ممکن است این موضوع ریشه در اضطراب جدایی داشته باشد و هنوز کودک شما برای مهد کودک رفتن یا جدایی از شما آمادگی لازم را نداشته باشد.

سعی کنید در کلاس های مشترک مادر و کودک شرکت کنید و در محیط هایی خارج از خانه مثل مهد کودک با مربیان و سایر کودکان وقت بگذرانید تا به آن ها اعتماد کند و به تدریج آماده ی جدا شدن از شما شود.

* با مربی مهدکودک صحبت کنید

علاوه بر صحبت کردن با فرزندتان، می توانید و باید معلم او را نیز وارد پروسه ی حل مشکل کنید. از آن ها بپرسید که فرزندتان در مهد چگونه رفتار می کند؟  در فعالیت ها مشارکت می کنند یا منزوی هستند؟ از آن ها بپرسید که چه رفتارهای قابل توجهی دیده اند؟ و سپس با مربی مربوطه برای رسیدن به یک برنامه و حل مشکل کودک همکاری کنید.

معلمان حلال شگفت انگیزی برای مشکلات هستند. آن ها ممکن است روش هایی برای بازگرداندن کودک به مهد کودک یا مدرسه داشته باشند، یا در این زمینه پیشنهادات خوبی ارائه دهند.

* وقت با کیفیت بگذرانید

اختصاص دادن زمان های مشخصی در روز با مدت زمان بین 30 تا 45 دقیقه با کودک می تواند معجزه کند. در هر شرایط زندگی و کار که هستید روزانه یک یا دو زمان حداقل نیم ساعته  با کودکتان داشته باشید که در آن تمام عوامل مزاحم مانند تلویزیون، موبایل و افراد مزاحم را حذف کرده اید و تمام روح و روان شما متعلق به کودکتان است.

گاهی بچه های احساس می کنند مادران برای از سر باز کردن و دور کردن آن ها از خود به مهد کودک متوسل می شوند و این خود می تواند یک دلیل بزرگ برای امتناع آن ها از رفتن به مهد کودک باشد.

 * درخواست پشتیبانی

اجازه دهید شخص دیگری تا زمانی که وضعیت حل شود، فرزندتان را به مدرسه ببرد. مثلا پدر یا یکی از دوستان معتمد. گاهی اوقات، ممکن است اضطراب جدایی از مادر دلیل عدم تمایل کودک به مهد کودک رفتن باشد و این لحظه ی جدایی دم مهد برای او سخت و آزاردهنده باشد. در این صورت به پدر، یکی از دوستان یا یکی از اقوام اجازه دهید تا کودک را تا زمانی که موفق به ورود مجدد به مهد کودک شود، به مهد ببرند.

کلامی با مادران

کودکان نیز مانند بزرگسالان روزهای بدی دارند. آن ها ممکن است گاهی برای رفتن یا نرفتن به مهد کودک یا جاهای دیگر احساسات مختلفی را تجربه کنند و واکنش های ناهنجاری از خود نشان دهند. اگر کودک شما هر از گاهی در مورد مهد کودک رفتن دچار احساسات متناقض می شود و تلاش های شما برای متقاعد کردن او بی فایده است، دست از پافشاری بردارید و احساس امنیت خاطر در او ایجاد کنید. آرام و حمایت کننده باشید، اما در نهایت برای پشت سر گذاشتن بحران ها تلاش کرده و به دنبال راهکارهای مفید باشید.

صحبت با مشاور و متخصص حوزه ی تربیت کودک در گذر از مسیر پرچالش تربیت فرزند می تواند کمک کننده باشدف آن ها روش هایی را پیشنهاد می کنند که ما از آن ها بی اطلاعیم. بنابراین اگر راهکارهای ارائه شده در این مقاله چاره ساز نبود، برای حل مسائله ی جدی کودک خود حتما با مشاور کودک صحبت کنید.